کانــــــــــــون قرآن و عترت دانشکـــــده علوم پزشــــکی گراش
با سلام امیدوارم لحظات عرفانی و زیبایی را در این وبلاگ سپری کنید;النماس دعا.کانــــــــــــون قرآن و عترت دانشکـــــده علوم پزشــــکی گراش
با سلام امیدوارم لحظات عرفانی و زیبایی را در این وبلاگ سپری کنید;النماس دعا.
مـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــادر...
رفــــــت!
پر کشیــــــــد!
روحــــــــــش طاقــــــت ایـــــــن دنیـــــــــا را نـــداشتـــــ!
دنــــــیا برایــــــش قفــس بود….
قفســــــــــی تنـــــگ..!!
ســـــردش استــــ !!!
امشــــــب مهمــــــــــان خــــــــــــاک ســــرد اســــت!!!
پــــــــرواز کرد!!
خوشــــا بهــــ حــــالشــــــ….
اما مـــــن چــــه کنمـــــــ بــــا ایـــــن همهــ دلـــــتنگـــــــــــی؟؟
به یاد مادرهای عزیزی که دیگه پیشمون نیستن ...
مـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــادر...
به پسره به ﻣﺎﺩﺭﺵ ﮔﻔﺖ ﺑﺎ ﺍﻳﻦ ﻗﻴﺎﻓﻪ ﺗﺮﺳﻨﺎﻛﺖ ﭼﺮﺍ ﺍﻭﻣﺪﯼ ﻣﺪﺭﺳﻪ؟
ﻣﺎﺩﺭ ﮔﻔﺖ ﻏﺬﺍﺗﻮ ﻧﺒﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩﯼ،ﻧﻤﻴﺨﻮﺍﺳﺘﻢ ﮔﺮﺳﻨﻪ ﺑﻤﻮﻧﯽ. ﭘﺴﺮ ﮔﻔﺖ ﺍﯼ
ﻛﺎﺵ ﻧﻤﯿﻮﻣﺪﯼ ﺗﺎ ﺑﺎﻋﺚ ﺧﺠﺎﻟﺖ ﻭ ﺷﺮﻣﻨﺪﮔﻲ ﻣﻦ ﻧﺸﯽ ...ﻫﻤﯿﺸﻪ ﺍﺯ ﭼﻬﺮﻩ ﻣﺎﺩﺭﺵ ﺑﺎ ﯾﮏ ﭼﺸﻢ ﺧﺠﺎﻟﺖ ﻣﯿﮑﺸﯿﺪ .. ﭼﻨﺪﺳﺎﻝ ﺑﻌﺪ ﭘﺴﺮ
ﺩﺭ 1 ﺷﻬﺮ ﺩﻳﮕﻪ ﺩﺍﻧﺸﮕﺎﻩ ﻗﺒﻮﻝ ﺷﺪ ﻭ ﻫﻤﻮﻥ ﺟﺎ ﮐﺎﺭ ﭘﯿﺪﺍ ﮐﺮﺩ ﻭ ﺍﺯﺩﻭﺍﺝ
ﻛﺮﺩ ﻭ ﺑﭽﻪ ﺩﺍﺭ ﺷﺪ.
ﺧﺒﺮ ﺑﻪ ﮔﻮﺵ ﻣﺎﺩﺭ ﺭﺳﻴﺪ .
ﻣﺎﺩﺭ ﮔﻔﺖ ﺑﯿﺎ ﺗﺎ ﻋﺮﻭﺱ ﻭ ﻧﻮﻩ ﻫﺎﻣﻮ ﺑﺒﯿﻨﻢ. ﺍﻣﺎ ﭘﺴﺮ ﻣﯿﺘﺮﺳﯿﺪ ﮐﻪ ﺯﻧﺶ ﻭ
ﺑﭽﺶ ﺍﺯ ﺩﻳﺪﻥ ﭘﯿﺮﺯﻥ ﯾﻪ ﭼﺸﻢ ﺑﺘﺮﺳﻦ.. ﭼﻨﺪ ﺳﺎﻝ ﺑﻌﺪ ﺑﻪ ﭘﺴﺮﻩ ﺧﺒﺮ ﺩﺍﺩﻥ
ﻣﺎﺩﺭﺕ ﻣﺮﺩﻩ ..
ﻭﻗﺘﯽ ﺭﺳﯿﺪ ﻣﺎﺩﺭ ﺭﻭ ﺩﻓﻦ ﮐﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩﻥ ﻭ ﻓﻘﻂ 1 ﻳﺎﺩﺩﺍﺷﺖ ﺍﺯ ﻃﺮﻑ ﻣﺎﺩﺭﺵ
ﻭﺍﺳﺶ ﻣﻮﻧﺪﻩ ﺑﻮﺩ :
ﭘﺴﺮﻩ ﻋﺰﻳﺰﻡ ﻭﻗﺘﯽ 6 ﺳﺎﻟﺖ ﺑﻮﺩ ﺗﻮ 1ﺗﺼﺎﺩﻑ 1 ﭼﺸﻤﺘﻮ ﺍﺯ ﺩﺳﺖ ﺩﺍﺩﯼ،ﺍﻭﻥ
ﻣﻮﻗﻊ ﻣﻦ 26 ﺳﺎﻟﻢ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺩﺭ ﺍﻭﺝ ﺯﯾﺒﺎﯾﯽ ﺑﻮﺩﻡ ﻭ
ﺑﻌﻨﻮﺍﻥ 1 ﻣﺎﺩﺭ ﻧﻤﻴﺘﻮﻧﺴﺘﻢ ﺑﺒﻴﻨﻢ ﭘﺴﺮﻡ 1ﭼﺸﻤﺸﻮ ﺍﺯ ﺩﺳﺖ ﺩﺍﺩﻩ ﻭﺍﺳﻪ ﻫﻤﻴﻦ
1ﭼﺸﻤﻤﻮ ﺑﻪ ﭘﺎﺭﻩ ﺗﻨﻢ ﺩﺍﺩﻡ،ﺗﺎ ﻣﺒﺎﺩﺍ ﺑﻌﺪﺍ ﺑﺎ ﻧﺎﺭﺍﺣﺘﯽ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﻛﻨﯽ
ﭘﺴﺮﻡ . ﻣﻮﺍﻇﺐ ﭼﺸﻢ ﻣﺎﺩﺭﺕ ﺑﺎﺵ .. ﺍﺷﻚ ﺩﺭ ﭼﺸﻤﻬﺎﯼ ﭘﺴﺮ ﺟﻤﻊ ﺷﺪ..
ﻭﻟﯽ ﭼﻪ ﺩﯾﺮ ...
ﺳﻼﻣﺘﯽ ﺗﻤﺎﻡ ﻣﺎﺩﺭﺍ♡♡
یـــــــادی کنیم از.......
این دو برادر در خرمشهر تعمیر کار ماشین هستند.بدون پا از مکانیک های نام آشنای خرمشهر هستند .دمشون گرم ،گاهی باید پرسید براستی چه کسی نیازمند است و چه کسی بی نیاز؟
کسی که مانند این دو برادر ، استوار روی پاهای نداشتۀ خودش می ایستد و نان تلاش خودش را بدست می آورد یا کسی که خودش را نیازمندمردم می داند؟
ولی یادمان باشد هر اندازه که این جهان و مردمانش در هم و بر هم و شلوغ باشد ولی هیچ چیز گم نخواهد شد. نیازی نیست تا همگان بدانند که ما چه کسی هستیم. همینکه خودمان می دانیم بس است. چیزی که سرانجام روزی با آن روبرو خواهیم شد ، داوری های مردم نیست. آنچه که با آن روبرو خواهیم شد خودمان هستیم و رفتارهایی که هرگز فراموشمان نخواهد شد.
