فلسفه ی اَلا بِذِکرِاللّه تَطمَئِن القُلوب

  

در اینجا به سراغ عوامل دلهره و اضطراب می رویم تا ببینیم چگونه ایمان به خدا آرام بخش است.

1.گاهی دلهره و نگرانی از سوء سابقه و لغزش های قبلی است، که یاد خدای غفار و رحیم این دلهره را به آرامش تبدیل می کند، زیرا او گناهان را می بخشد و توبه را می پذیرد.

2. گاهی ریشه دلهره و نگرانی احساس تنهایی است، که ایمان به خدای حاضر و ناظر این دلهره را به آرامش تبدیل می کند. او هم انیس است و هم مونس، حرفم را می شنود، کارم را می بیند و با من مهربان است.

3. گاهی اضطراب به خاطر احساس پوچی و بی هدفی است، اما ایمان به خدای حکیمی که در این عالم هر چیزی را طبق حکمت و برای هدفی آن هم با مقدار معین و در مدت حساب شده ای و در مدار خاصی آفریده، این اضطراب را هم برطرف می کند.

4. گاهی ناراحتی و اضطراب به خاطر آن است که انسان موفق نشده همه را راضی کند و ناراحت است که چرا فلان شخص یا فلان گروه را از خود رنجانیدم. ولی ایمان به این که ما فقط باید خدای خود را راضی کنیم و عزت و ذلّت تنها به دست اوست این نگرانی را نیز از بین می برد.

بنابراین اگر در قرآن می خوانیم: الا بِذِکرِاللّه تَطمَئِن القُلوب، آگاه باشید که با یاد خدا دلها آرام می شود، یک واقعیت است.

برگرفته از کتاب درسهایی از قرآن، نوشته محسن قرائتی